roshni

اُٿو سهڻيون، اُٿو ساهڙ، نچو، ڳايو! استاد بخاري اڻ ڳڻين ڪيفيتن جو مالڪ شاعر هو. سرمستي جي سُرور ۾ اچي اَنا الحق اَلائيندي، لاحد کي ڇُهندي به، هوش جي دامن، هن جي هٿ مان ڇڏائجي نه ويندي هئي. استاد سرمستيءَ ۾ به اعتدال رکيو. اهو استاد جو هُنر به هو ته هوش مندي به. هن اهڙي ڪيفيتن مان ڪيئي ڀيرا گذرڻ جون ڳالهيون به ڪيون آهن. هن جو اهو رويو خود ڏاهپ ڀريو ۽ عالمانه آهي، جنهن ۾ ماڻهو پنهنجي ڳالهه يا ڪيفيت جي سپورٽ ۾ ٻئي کي ڪوٽ Quote به ڪندو آهي: گہے بر طار می اعلیٰ نشینم، گہے بر پُشت پ ائے خود نبینم۔ - ڪڏهن من ماڪوڙي، ڪڏهن ڪيهر شينهن! هو جنهن مهل بهار جو جهؤنڪو ۽ مِٽيءَ جي مهڪار آهي ۽ سائر جي هلڪي لهر آهي، يا ساگر جي ڪناري جي مِٽي آهي، تنهن مهل، ننڍڙو ٻار به ان مان گهروندا ٺاهڻ ٿو لڳي. جڏهن هو ابراهيم جيان خيال جي آڙاهه ۾ آهي، موسيٰ جيان طُور تي آهي ۽ کِنوڻين سان ٻکيو بيٺو هوندو آهي، تڏهن فقط کيس خاموشيءَ ۽ حيرت سان ڏسي، ۽ ان جي ڪيفيت تي دير تائين ماڻهو غور ڪندي رهجي وڃي ٿو. انهن ٻنهي ڪيفيتن کان الڳ، هڪ وچ واري ڪيفيت به آهي، جنهن ۾ استاد سرمست ناهي، عامي عوامي ناهي، بلڪ هڪ عالم آهي، هڪ فڪر جو صا

آچاريه چانڪيا آچاريه چانڪيا جنهن کي ڪيترن ئي نالن، جهڙوڪ: ڪوٽليا، وشنوگپت، انسُل ۽ اشوني سان ياد ڪيو ويندو آهي. هو موجوده ڀارتي رياست بهار ۾ واقع هڪ آڳاٽي ۽ اجڙي ويل رياست ”مگڌهه“ جي دارالحڪومت پاٽلي پتر، يعني موجوده پٽنا ۾ پيدا ٿيو. ان کانپوءِ چانڪيا گنڌار يعني گنڌارا صوبي جي صدر مقام تُڪش شلا يعني موجوده ٽيڪسيلا طرف روانو ٿيو ۽ رهائش اختيار ڪئي. ٽيڪسيلا جيڪو موجوده پاڪستان جو حصو هو. چانڪيا اتي اچي ان دؤر جي قديم يونيورسٽي تڪشن شلا وديا پيٺ (يعني دارالعلوم يا يونيورسٽي) ۾ ا ستاد مقرر ٿيو ۽ سياست جي تعليم ڏنائين ۽ اڳتي هلي هو ايترو مشهور ٿيو جو ان دؤر جي حڪمران چندرگپت موريه جو وزيراعظم مقرر ٿيو، هن جي عملي سياسي چالن سان ان دؤر جي وڏي بادشاهت نندا خاندان جي بادشاهت جو خاتمو ٿيو. چانڪيا جو شمار ان دؤر جي اولين سياسي مفڪرن، معاشي ماهرن ۽ بادشاهه گُر ماڻهن ۾ ٿئي ٿو. هِن جي ڪوشش سان ننڍيون ننڍيون ڀارتي رياستن (راڄواڙن) کي گڏ ڪري، هڪ وڏي سلطنت جي تشڪيل ڪئي، ڇو ته سڪندر اعظم جهڙن حمله آورن جو خوف طاري هو، پنهنجي سلطنت کي بچائڻ لاءِ ان جو اتحاد قائم ڪرڻ ضروري هو. چانڪيا ڪنفيوشن ۽ ميڪاولي جي